Ebanghelyo: Juan 6:1-15
Nagpunta si Jesus sa iba pang aplaya ng lawa ng Galilea sa may Tiberias. Sinusundan siya ng maraming tao sapagkat nasaksihan nila ang mga tandang ginagawa niya sa mga maysakit. Kaya pagkatingala ni Jesus, nakita niyang maraming tao ang pumupunta sa kanya, at sinabi niya kay Felipe: “Saan kayo makabibili ng tinapay upang makakain ang mga ito?” Sinabi niya ito bilang pagsubok sa kanya, sapagkat alam niya kung ano ang gagawin nito. Sumagot sa kanya si Felipe: “Dalawandaang denaryong tinapay ay hindi sapat sa kanila upang makatanggap ng tigkakaunti ang bawat isa.” At sinabi naman sa kanya ng isa sa mga alagad na si Andres na kapatid ni Simon Pedro: “May bata rito na may limang tinapay na sebada at dalawang isda. Ano ito para sa pagkarami-raming tao?” Madamo sa lugar na iyon, kaya sinabi ni Jesus: “Paupuin ninyo ang mga tao.” Kaya nag-upuan sila; halos limanlibong katao. Kaya kumuha ng mga tinapay si Jesus at nagpasalamat, at ipinabigay sa mga nakaupo. Gayundin ang ginawa niya sa mga isda, gaano man ang gustuhin nila. Nang mabusog na sila, sinabi ni Jesus sa kanyang mga alagad: “Tipunin ninyo ang mga natirang piraso upang walang masayang.” Kaya tinipon nila ang mga tira at labindalawang basket ang napuno ng mga pira-piraso mula sa limang tinapay na sebada. Nang makita ng mga tao ang tandang ginawa ni Jesus, sinabi nila: “Ito ngang talaga ang Propeta na hinihintay na dumating sa mundo.” At alam ni Jesus na siguradong darating sila upang kunin siya at gawing hari; kaya muli siyang umalis, at mag-isang nagpunta sa bulubundukin.
Pagninilay:
Kumusta, mga kalakbay-buhay! Di ba ang buhay natin ay parang isang paglalakbay? Minsan, parang nauubusan tayo ng baon – ng pera, ng lakas, ng pag-asa. Pero ang kwento ng pagpapakain ni Hesus sa limanlibong tao ay nagtuturo sa atin ng isang malalim na katotohanan: Sa paglalakbay natin, si Hesus ang ating sapatos at baon. At kasama natin si San Atanasio, isang obispo na naglakbay nang may matibay na pag-asa sa gitna ng mga pagsubok.
Isang maliit na bata ang nagbigay ng kanyang limang tinapay at dalawang isda. “Yon ang tanging baon niya sa mahabang paglalakbay. Para bang sinabi niya: “Lord, ito lang ang meron ako, pero ibibigay ko sa’yo.”
Ganito rin si San Atanasio. Noong bata pa siya, ipinaglaban niya ang katotohanan tungkol kay Kristo sa gitna ng maraming kalaban. Parang bitbit niya lang ang kanyang “maliit na baon” ng pananampalataya, pero ginamit ito ng Diyos para pagpalain ang buong Simbahan!
Kaya kapatid/kapanalig, huwag kang matakot o mag-atubiling magbigay ng kahit kaunti – ng oras mo, talento, o simpleng panalangin. Kay Hesus, ang kaunti ay nagiging sobra!
Nang tanungin ni Hesus si Felipe: “Saan tayo bibili ng tinapay para sa mga tao?” sumagot si Felipe: “Kahit dalawandaang denaryong tinapay ay hindi sasapat!” Parang sinabi niya: “Imposible ‘to, Lord!”
Pero tandaan natin: “Ang Diyos ang gumagawa sa gitna ng ating kawalan.” Kapag feeling mo wala ka nang maibigay o wala nang pag-asa, tandaan mo: Hindi ka naglalakbay nang mag-isa. Si Hesus ang kasama mo!
Pagkatapos pakainin ang lahat, iniutos ni Hesus: “Tipunin ninyo ang mga lumabis.” Bakit? Para ipakita na “ang biyaya ng Diyos ay hindi lang sapat – sobra-sobra pa!”
Sa bawat hakbang natin, may biyaya ang Diyos. Kahit mahirap ang daan, may pag-asa sa dulo – kung mananatili tayong nakakapit sa Kanya.
Tatlong praktikal na hakbang ang itinuturo ng Mabuting Balita ngayon.
Una, maghandog ng kahit maliit – Tulad ng bata, ibigay mo ang meron ka.
Ikalawa, huwag matakot sa kawalan – Si Hesus ang nagpaparami ng biyaya.
Ikatlo, huwag mag-aksaya ng biyaya – Gamitin mo ang oras, talento, at pagkakataon nang may pag-asa.
Sabi ni Hesus: “Ako ang tinapay ng buhay. Ang lumalapit sa akin ay hindi na magugutom.” Sa paglalakbay natin, Siya ang ating baon, gabay, at pag-asa. Gaya ni San Atanasio, lakbayin natin ang buhay nang may pananampalataya – dahil sa Diyos, ang imposible ay nagiging posible!