Ebanghelyo: Marcos 9, 30-37
Umalis sa bundok si Jesus at ang kanyang mga alagad at nagsimulang dumaan sa Galilea. Gusto niya na walang sinumang makaalam sapagkat tinuturuan niya ang kanyang mga alagad. At sinabi niya sa kanila: “Ibibigay ang Anak ng Tao sa kamay ng mga tao. Papatayin nila siya ngunit pagkapatay nila sa kanya, babangon siya sa ikatlong araw.” Kaya lubha silang nalungkot. Hindi nila ito naintindihan at hindi rin sila nangahas magtanong sa kanya. Pagdating nila sa Capernaum, nang nasa bahay na siya, tinanong niya sila: “Ano ang pinag-uusapan n’yo sa daan?” At hindi sila umimik; pinagtatalunan nga nila sa daan kung sino ang mas una. Kaya naupo siya at pagkatawag sa Labindalawa ay sinabi sa kanila: “Kung may gustong mauna, maging huli siya sa lahat at lingkod ng lahat.” At pagkakuha niya sa isang maliit na bata, pinatayo ito sa gitna nila at inakbayan at saka sinabi sa kanila: “Tinatanggap ako ng sinumang tumatanggap sa isa sa mga batang ito nang dahil sa aking pangalan. At kung may tumatanggap sa akin, tinatanggap din niya ang nagsugo sa akin.”
Pagninilay:
Mga kapanalig, sa ating Ebanghelyo ngayon, narinig natin si Hesus na nagtuturo sa kanyang mga alagad: “Ang Anak ng Tao ay ipagkakanulo, papatayin, ngunit pagkatapos ng tatlong araw, Siya ay muling mabubuhay.” Hindi ito lubos maunawaan ng mga alagad, at natakot silang magtanong. Sa kabila ng mabigat na mensahe, nagtalo pa rin sila kung sino ang pinakadakila sa kanila. Kaya’t tinawag ni Hesus ang isang bata at sinabi, “Ang sinumang tumanggap sa isa sa mga batang ito sa aking pangalan ay tumatanggap sa akin, at ang sinumang tumanggap sa akin ay hindi lamang ako ang tinatanggap kundi ang nagsugo sa akin.”
Itinuturo sa atin ni Hesus ang tunay na kahulugan ng kadakilaan. Hindi ito nasusukat sa kapangyarihan, yaman, o posisyon, kundi sa ating kakayahang maging mapagpakumbaba at maglingkod. Ang pagsunod kay Kristo ay nangangahulugan ng pagtanggap sa pagiging maliit, pagtanggap sa mga pinakamahina, at pag-alay ng ating sarili sa paglilingkod sa iba. Sa mundo na puno ng kompetisyon at ambisyon, tinatawagan tayo ni Hesus na maging tulad ng isang bata – may pusong mapagpakumbaba, simple, at nagtitiwala. Ang pagiging dakila sa mata ng Diyos ay hindi nakabatay sa ating mga tagumpay kundi sa ating kakayahang magmahal at maglingkod nang may kababaang-loob.
Ngayon, tayo ay hinahamon na isabuhay ang aral na ito. Ipaalala natin sa ating sarili na ang bawat pagkilos ng kabutihan, gaano man kaliit, ay may halaga sa harap ng Diyos. Ang ating pagsusumikap na maglingkod, magpatawad, at magpakumbaba ay nagdudulot ng tunay na kadakilaan sa kaharian ng Diyos.